جواد الائمه کیست؟

12 Sep 2015
کد خبر : 6746897
تعداد بازدید : 1147

جواد الا ئمه کیست؟

 دهم ماه رجب ولا دت جوان ترین امام هنگام امامت «8 سال» و شهادت «25 سال» در سلسله امامت امامان شیعه از امام علی (ع) تا امام هشتم می باشد که در «مدینه النبی» به دنیا آمد و در بغداد به شهادت رسید و در «کاظمین» درمقابل قریش به خاک سپرده شد، زندگی بسیار کوتاه دارد ولی پربار وجامع می باشد، که امام هشتم فرمود: «مولودی با برکت تر از حضرت برای شیعیان و یا در اسلا م به دنیا نیامده است» و کارشناسان می گویند امامت حضرت احیاگر نبوت حضرت عیسی و یحیی در دوران صباوت «کیف نکلم من کان فی المهد صبیا» و آتیناه الحکم صبیا» می باشد و منزلت و مرتبت امامت با دانش و کوشش و بینش و اخلا ق و اعتماد به نفس و عبادت حضرت برای دربار خلا فت عباسی و مرکز نشینان «بغداد» و شیعیان روشن گشت و ای بسا همین منزلت خدادادی و محبوبیت و مقبولیت مردمی موجب حسادت جاه طلبان و تنگ نظران شد «داستان معتصم و قاضی القضاه، ابن ابی دواد» و باعث شد حضرت به شهادت رسد.                                                           
امامت حضرت در نوجوانی مقدمه امامت فرزندش امام هادی و آخرین وصی امامان، حضرت مهدی (ع) در همین سن و سال می باشد.                                                                                           
2-ولا دت حضرت در دهم رجب سال 195 در مدینه بر عظمت ماه رجب افزود که ماه رجب ماهی است که بیشترین امامان «امام باقر، امام هادی» امام جواد» امام علی، امام موسی بن جعفر (ع) در این ماه ولا دت یافته یا به شهادت رسیده اند. در کتاب شریف «مفاتیح الجنان» توسط یکی از نواب خاص امام عصر (ع) از ناحیه مقدسه دعایی دریافت شد که با خود یک کتاب مطلب دارد «اللهم انی اسئلک بالمودین فی رجب، محمد بن علی الثانی و ابنه علی ابن محمد المنتجب» امام زمان به وضوح اعلا م می دارد که این دو معصوم را واسطه وسبب به پیشگاه خداوند قرار داده و از خداوند کمالا ت و درجات و برکات بخواهیم و توسط آنان، خود را به خداوند نزدیک سازیم، در این دعا به صورت ویژه «اسئلک سوال مقترف مذنب قد او بقته ذنوبه و او ثقته عیوبه» توفیق در توبه و پایان نیک و فاصله گرفتن از گناه و آزادی از دوزخ و عفو از گذشته را از خداوند می خواهیم. از خداوند می خواهم در این ماه به من رحمت گسترده،  نعمت وافر و روحیه قانع به آنچه موجود است، تا ورود به قبر و قیامت و رسیدن به بهشت، عنایت فرماید و در آنها غوطه ور سازد.                                                                              
3- باید زندگی نامه این معصوم جوان را در چند بخش ارائه نمود، بخشی در مدینه النبی، پس از فراخوان اجباری امام هشتم از مدینه به مرو، می باشد که امام نهم در آن زمان «5 ساله» بود، به جای پدر نشست و با مردم دیدار داشت و به پاسخگویی می پرداخت و گره گشای مشکلا ت مردم بود و از امام هشتم نامه ای جهت پیگیری امور مردم دریافت نمود و فقدان امام هشتم را در مدینه برطرف نمود. بخش دیگر پس از شهادت امام هشتم است که جامه امامت به تن نمود و مسوولیت زعامت و هدایت شیعیان را عهده دار شد، که این دوران 17  سال طول کشید و به حق با صلا بت و صداقت و صراحت کار خود را انجام داد. این دوران با خلا فت مامون  عباسی و معتصم همراه است. مامون خلیفه ای دانشمند و با کیاست بود و توانست رقیب خلا فت «محمد امین» را از صحنه دور سازد و امپراطور دنیای اسلا م شود و مخالفان را مقهور قدرت و برنامه سازی خود نماید.                                     
امام هشتم را به اجبار ولیعهد خود ساخت و از مدینه به مرو فرا خواند و تحت نظر قرارداد و النهایه مسموم ساخت. پس از شهادت امام هشتم به بغداد رفت و آنجا را مرکز قدرت قرار داد. مامون امام نهم را به بغداد فراخواند و دختر خود «ام الفضل» را به همسری امام در آورد و مامور خود را در خانه امام گمارد تا همه حوادث را به وی گزارش دهد و النهایه همین زن قاتل امام شد.4- بخش دیگر زندگی امام دوران کوتاه امامت حضرت با معتصم می باشد که جاه طلبی  وی سعایت «قاضی القضا»» و دشمنی همسر وی «ام الفضل» امام را از مدینه به بغداد کشاند و پس از چند ماه مسموم نمود و در «کاظمین» مدفون گشت. امام در دو مقطع «آغاز امامت و عصر مامون، پایان امامت و عصر معتصم» در مرکز حکومت، مرجع علمی شد و همه جا با عنوان «ابن الرضا» شهرت یافت و گره گشای مشکلا ت دینی و علمی شد. هم نامی حضرت «محمد» با امام باقر و رسول خدا و امام عصر علیهم  السلا م وجود شباهت و ارتباط با آن بزرگواران را اعلا م می دارد. امام به یکی از ارادتمند خود که زندگی امام را در بغداد، واژگونه می دید و امام را شیفته مرکز و خلا فت خلیفه می پنداشت، فرمود: نان جو و نمک جریش را در مدینه النبی بر همه امکانات بغداد، برتر و دوست داشتنی تر می دانم. امام در همه شرایط از افتخارات مردم و شیعیان بود.